Fotogalerij 12/20 | |
|
Op dag 15 maakten we
ons klaar voor de laatste klim. Traditioneel stormden we weer naar
boven, wat deze keer niet afgestrafd werd. Zonder problemen kwamen we
aan in Kamp Alaska waar de Autraliërs zojuist op het punt stonden om een
lading naar Berlijn te brengen. Zoals Wouter al vertelde besloten we om
in hun tent te gaan overnachten in Berlijn, zodat ze geen extra lading
hoefden te brengen en zij dus ook morgen een toppoging konden doen.
Vanaf Nido moesten we zelf sporen. We wisten wel ongeveer hoe we moesten lopen, maar niet precies. Op een gegeven moment twijfelden we wat de handigste route was. Met zo'n zware last op onze schouders wil je liever geen onnodige meters lopen, dus gingen we experimenteren met de GPS, maar we hadden te weinig waypoints ingesteld om hier echt iets mee te kunnen. Juist op dat moment hoorden we iemand roepen: "Los Hollandaises rapidos!". We zagen de Spanjaarden niet ver van ons vandaan die ook aan het zoeken waren. Met hen liepen we naar Berlijn, gevolgd door de Australiërs.
|
Wouter
voelde zich erg slap en ging snel slapen, zonder te hebben gegeten. Ik
had een ontzettende honger en at voor twee personen. Rowdy en ik gingen
sneeuw smelten voor de volgende dag, ieder aan een kant van de tent. Bij
mij duurde dit eindeloos. Aan de andere kant van de tent hoorde ik Rowdy
druk in de weer en ik beeldde mij in dat hij de ene na de andere fles
aan het vullen was. Op een gegeven moment ging ik een kijkje nemen en
gelukkig bleek dat het bij hem ook niet opschoot.
Pas na twaalven was ik klaar om te gaan slapen. Het was windstil. Dit was het moment waarop we al die tijd gehoopt hadden. |