Fotogalerij 12/20
   1  2  3  4  5  6  7  8  9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
           
  De top is weer in zicht! Dag 15: Helikopter in het basiskamp. Wouter pakt zijn rugzak in voor de laatste klim.   Ploeteren door de sneeuw bij kamp Canada.   Hoera!: de tent in Alaska heeft het weer overleefd!  
  Op dag 15 maakten we ons klaar voor de laatste klim. Traditioneel stormden we weer naar boven, wat deze keer niet afgestrafd werd. Zonder problemen kwamen we aan in Kamp Alaska waar de Autraliërs zojuist op het punt stonden om een lading naar Berlijn te brengen. Zoals Wouter al vertelde besloten we om in hun tent te gaan overnachten in Berlijn, zodat ze geen extra lading hoefden te brengen en zij dus ook morgen een toppoging konden doen. 

Vanaf Nido moesten we zelf sporen. We wisten wel ongeveer hoe we moesten lopen, maar niet precies. Op een gegeven moment twijfelden we wat de handigste route was. Met zo'n zware last op onze schouders wil je liever geen onnodige meters lopen, dus gingen we experimenteren met de GPS, maar we hadden te weinig waypoints ingesteld om hier echt iets mee te kunnen. Juist op dat moment hoorden we iemand roepen: "Los Hollandaises rapidos!". We zagen de Spanjaarden niet ver van ons vandaan die ook aan het zoeken waren.  Met hen liepen we naar Berlijn, gevolgd door de Australiërs.

 

 

 

 

   Wouter voelde zich erg slap en ging snel slapen, zonder te hebben gegeten. Ik had een ontzettende honger en at voor twee personen. Rowdy en ik gingen sneeuw smelten voor de volgende dag, ieder aan een kant van de tent. Bij mij duurde dit eindeloos. Aan de andere kant van de tent hoorde ik Rowdy druk in de weer en ik beeldde mij in dat hij de ene na de andere fles aan het vullen was. Op een gegeven moment ging ik een kijkje nemen en gelukkig bleek dat het bij hem ook niet opschoot.

Pas na twaalven was ik klaar om te gaan slapen. Het was windstil. Dit was het moment waarop we al die tijd gehoopt hadden.